ചാതുര്വര്ണ്യം

ആര്യന്മാരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം കൃഷി അത്യന്തം സര്ഗാത്മകമായ ഒരു കര്ത്തവ്യമായിത്തീര്ന്നു. വിത്ത് വിതയ്ക്കുന്നതിനു മുന്പും വിളവെടുപ്പിനു ശേഷവും ദേവതകളെ പ്രീതിപ്പെടുത്താനായി വിവിധ പൂജാവിധികളും വ്രതങ്ങളും യാഗങ്ങളുമൊക്കെ സാധാരണമായിരുന്നു. പ്രകൃതികോപങ്ങളില്നിന്നും വന്യമൃഗങ്ങളില്നിന്നും കൃഷിയേയും മനുഷ്യരേയും രക്ഷിക്കാനായി നിരന്തരമായി പൂജാവിധികളില് ഏര്പ്പെടേണ്ടതുണ്ടായിരുന്നു. കാലക്രമേണ ഈ ആവശ്യങ്ങള്ക്കായി ഒരു പ്രത്യേകവിഭാഗത്തെത്തന്നെ ചുമതലപ്പെടുത്തി. ബ്രാഹ്മണര് എന്നാണ് അവര് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്.
കൃഷിയും കന്നുകാലികളുമായിരുന്നു അന്നത്തെ സമ്പത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം. ഈ സമ്പത്തിന് കാവലാകുവാനും ശത്രുക്കളില്നിന്ന് ജീവന് രക്ഷിക്കാനും സദാസമയവും ജാഗരൂകരായി ആയുധവുമായി തയ്യാറെടുത്തുനില്ക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ ആവശ്യകത അവര്ക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടു. കായികശേഷിയുള്ള ഒരു വിഭാഗത്തെ ഇതിനായി മാറ്റിനിര്ത്തി. ക്ഷത്രിയരെന്ന് ഈ വിഭാഗം അറിയപ്പെടാന് തുടങ്ങി. കൃഷിചെയ്യാനും കാര്ഷികോത്പന്നങ്ങളുടെ വിപണനത്തിനുമായി വൈശ്യര് എന്ന ഈ വിഭാഗത്തിന് രൂപം നല്കി. ഈ മൂന്നു വിഭാഗങ്ങള്ക്കും വേണ്ട ദാസ്യപ്പണിചെയ്യാന് ശൂദ്രര് എന്ന ഒരു വിഭാഗം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു. തൊഴിലിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില് രൂപപ്പെട്ട ഈ നാലുജാതിസമ്പ്രദായത്തെ ചാതുര്വര്ണ്യം എന്നു വിളിക്കാന് തുടങ്ങി.
തയ്യാറാക്കിയത് സുരേന്ദ്രന് ചീക്കിലോട്