വധുവും വരനും ജരല്ക്കാരു

ജീവിത സുഖങ്ങളോടൊന്നും ജരല്ക്കാരുവിന് താത്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പരമശാന്തനും തപസ്വിയുമായി അങ്ങനെ നടക്കുന്ന കാലത്ത് ഒരിക്കല് ജരല്ക്കാരു അമ്പരപ്പിക്കുന്ന ഒരു കാഴ്ച കണ്ടു- ഒരു ഒറ്റപ്പുല്ക്കൊടിയുടെ തുഞ്ചത്ത് ഏതാനുംപേര് പിടിച്ച് തൂങ്ങിനില്ക്കുന്നു! താഴെ അതി ഭീകരമായ നരകഗര്ത്തം! അവര് പിടിച്ച് തൂങ്ങിയ പുല്ക്കൊടിയാണെങ്കില് ഒരു ചുണ്ടെലി കരണ്ടു മുറിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയുമാണ്. അതെങ്ങാനും മുറിഞ്ഞു പോയാല് ആ നിമിഷം എല്ലാവരും കൂടി താഴെയുള്ള വമ്പന് ഗര്ത്തത്തിലേക്ക് വീഴും!
ജരല്ക്കാരു ആ കാഴ്ചകണ്ട് അന്ധാളിച്ചു നിന്നുപോയി. പുല്ക്കൊടിയുടെ തുഞ്ചത്ത് തൂങ്ങി നിന്നവര് ജരല്ക്കാരുവിനെ കണ്ടയുടനെ ഇങ്ങനെ മുറവിളി കൂട്ടി: ''അല്ലയോ ജരല്ക്കാരൂ, നിന്റെ പിതൃക്കളാണ് ഞങ്ങള്. നീ കണ്ടല്ലോ ഞങ്ങളുടെ ദുര്വിധി. ഞങ്ങള്ക്ക് ഇനിയും സ്വര്ഗം ലഭിച്ചിട്ടില്ല. നീയാണ് ഞങ്ങളുടെ ഈ ദുര്വിധിക്ക് കാരണം!''
ജരല്ക്കാരു അമ്പരപ്പോടെ ചോദിച്ചു: ''അല്ലയോ പിതൃക്കളേ, നിങ്ങളുടെ ദുര്വിധിയില് ഞാനെങ്ങനെയാണ് കുറ്റക്കാരനാവുന്നത്? ഒന്നു പറഞ്ഞു തന്നാലും!''
പിതൃക്കള് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: ''നിനക്കുണ്ടാവുന്ന പുത്രന്റെ കൈകള് കൊണ്ട് പിതൃകര്മം ചെയ്താലേ ഞങ്ങള്ക്ക് സ്വര്ഗം ലഭിക്കൂ. അതിനായി നീ വേഗം തന്നെ വിവാഹിതനാകണം!''
പിതൃക്കളുടെ ഈ ആവശ്യം ജരല്ക്കാരുവിന് തീരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. പക്ഷേ, അവരെ പിണക്കാന് വയ്യല്ലോ. ഉടനെ ജരല്ക്കാരു ഒരു ഉപായം കണ്ടെത്തി. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ''ശരി. സമ്മതംതന്നെ. പക്ഷേ, ജരല്ക്കാരു എന്നു തന്നെ പേരുള്ള കന്യകയെ ഭിക്ഷയായി ലഭിച്ചാലേ ഞാന് വിവാഹിതനാവൂ!'', ഇതും പറഞ്ഞ് അദ്ദേഹം പിതൃക്കളെ വിട്ട് നടന്നുപോയി.
ജരല്ക്കാരുമുനിയുടെ ഈ തീരുമാനം സര്പ്പരാജാവായ വാസുകി അറിഞ്ഞു. വാസുകി സന്തുഷ്ടനായി. കാരണം വാസുകിക്ക് ജരല്ക്കാരു എന്നു പേരുള്ള ഒരു സഹോദരി ഉണ്ടായിരുന്നു. അവളെ വാസുകി അണിയിച്ചൊരുക്കി ജരല്ക്കാരു മുനിയുടെ അടുക്കലെത്തിച്ചു പറഞ്ഞു: ''ഇതാ, ജരല്ക്കാരു എന്നു പേരുള്ള ഈ സുന്ദരിയെ ഭിക്ഷയായി സ്വീകരിക്കൂ. എന്റെ പ്രിയ സഹോദരിയാണിവള്!''
അങ്ങനെ ജരല്ക്കാരു മുനി ജരല്ക്കാരു എന്ന സുന്ദരിയെ വിവാഹം ചെയ്യുകയും അവര്ക്കുണ്ടായ പുത്രന് കാരണം പിതൃക്കള്ക്ക് മോക്ഷം കിട്ടുകയും ചെയ്തു.