ദിവ്യമാല്യാംബരധരം
ദിവ്യഗന്ധാനുലേപനം
സര്‍വാശ്ചര്യമയം ദേവം
അനന്തം വിശ്വതോമുഖം

എണ്ണമറ്റ മുഖങ്ങളോടും കണ്ണുകളോടും കൂടിയും കണക്കില്ലാത്ത അത്ഭുതക്കാഴ്ചകളോടു കൂടിയും അനേകം ദിവ്യാഭരണങ്ങള്‍ അണിഞ്ഞും അസംഖ്യം ദിവ്യായുധങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ചും ദിവ്യമാല്യങ്ങളും ദിവ്യവസ്ത്രങ്ങളും ധരിച്ചും ദിവ്യങ്ങളായ സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങള്‍ പുരട്ടിയും പ്രകാശസ്വരൂപവും അറ്റം കാണാനാവാത്തതും വിശ്വമെങ്ങും മുഖങ്ങളുള്ളതുമായ ആ രൂപം (അര്‍ജുനന് കാട്ടിക്കൊടുത്തു - അല്ലെങ്കില്‍, അര്‍ജുനന്‍ കണ്ടു.) പ്രാപഞ്ചികങ്ങളായ ചായങ്ങള്‍കൊണ്ടാണ് ഈ ത്രിമാനചിത്രം വരച്ചിരിക്കുന്നത്. അത്ഭുതക്കാഴ്ചകള്‍, അമൂല്യാഭരണങ്ങള്‍, ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച വിശിഷ്ടായുധങ്ങള്‍, തിളങ്ങുന്ന മാലകള്‍ എന്നു വേണ്ട വിശിഷ്ടങ്ങളായ സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങള്‍ വരെ എല്ലാം ഇതിലുണ്ട്. ഋഗ്വേദത്തിലെ പുരുഷസൂക്തത്തോട് (9, 4:90) ചില സമാനതകളുണ്ടെങ്കിലും ഇത്തരമൊരു ചിത്രം തീര്‍ത്തും അപൂര്‍വമാണ്. ഈശ്വരസങ്കല്പത്തെ വേദങ്ങളില്‍നിന്ന് വേദാന്തത്തിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തിക്കൊണ്ടുപോകുന്നത് വിശ്വരൂപദര്‍ശനത്തിന്റെ വിന്യസനത്തില്‍ തെളിഞ്ഞു കാണാം. ആശയപരമായ ആ മഹാപരിണാമം ആവിഷ്‌കരിക്കുന്നതിന്റെ തുടക്കമായേ ഈ ചിത്രത്തെ കാണാനാവൂ.

'ദിവ്യം' എന്ന പദമാണ് ഈ വര്‍ണനയിലെ സൂത്രവാക്യം. ദേവശബ്ദം പ്രകാശത്തെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. പ്രകാശത്തിന്റെ പ്രതിനിധികളായി ദേവന്‍മാരെയും ഇരുളിന്റെ പ്രതിനിധികളായി അസുരന്‍മാരെയും അവതരിപ്പിച്ചത് വേദങ്ങളാണ്. അര്‍ജുനന് വേദപരിചയം സ്വാഭാവികമായും ഉണ്ട്. ലഭിക്കുന്ന ദര്‍ശനത്തിന്റെ ഊര്‍ജം പരംപൊരുളിന്റെയാണെന്നാലും അതിലെ ചായക്കൂട്ടുകള്‍ ദര്‍ശകന്റെ അവബോധത്തില്‍നിന്നല്ലേ എടുക്കാനൊക്കൂ?


(തുടരും)