സന്ന്യാസസ്തു മഹാബാഹോ
ദുഃഖമാപ്തുമയോഗതഃ
യോഗയുക്തോ മുനിര്‍ബ്രഹ്മ
നചിരേണാധിഗച്ഛതി

ഹേ മഹാബാഹോ, കര്‍മയോഗം കൂടാതെ സന്ന്യാസം സാധിക്കുക പ്രയാസമാണ്. (കര്‍മ) യോഗയുക്തനായ മുനിയാകട്ടെ ബ്രഹ്മസാരൂപ്യം വേഗത്തില്‍ കൈവരിക്കുന്നു.
ദ്വന്ദ്വങ്ങളെ അതിജീവിക്കലാണ് സന്ന്യാസം എന്ന് നിര്‍വചിച്ചു. ആ അതിജീവനത്തിന് രണ്ടു കാര്യങ്ങള്‍ വേണം. ഒന്ന്: ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങള്‍ കൂടാതെ അവയെ കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ ശീലിക്കണം. (മഹാബാഹോ എന്ന സംബോധന ശ്രദ്ധിക്കുക. മഹത്ത്വമുള്ള ആ കൈകള്‍ കര്‍മം ചെയ്യാനുള്ളവയാണ്). രണ്ട്: ആ കൈകാര്യത്തിലൂടെ വിവേകം നേടണം. ഇരുട്ടിനെ അറിഞ്ഞ് അതുമായി താരതമ്യം ചെയ്യാതെ വെളിച്ചത്തെ അറിയാനാവില്ല. ഇവയുടെ പരസ്​പരബന്ധം പിടികിട്ടാതെ പ്രകൃതിയെ മനസ്സിലാവില്ല. പരീക്ഷണനിരീക്ഷണങ്ങള്‍ മനനത്തിനു മുന്‍നടക്കണം. ഇരുളിനെയും വെളിച്ചത്തെയും അറിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞാല്‍ രണ്ടിനെയും കൈയൊഴിയാം. ഈശ്വരധ്യാനം ചെയ്യുന്നവന്‍ മുനി. കര്‍മയോഗത്തില്‍ അടിയുറച്ച മുനിക്ക് (ഈ വിധത്തില്‍) കാര്യസാധ്യം പെട്ടെന്നുണ്ടാകുന്നു. (തുടരും)